Must-hear interview Raymond Dufour over failliet war on drugs

Heel soms is er in de media aandacht voor de échte drijfveren achter de war on drugs en de leugens waarop ook in ons land repressief drugsbeleid wordt gebaseerd. In de Tros Nieuwsshow van 3 juni kreeg Raymond Dufour, voorzitter van de Stichting Drugsbeleid, dertien minuten om te vertellen hoe de vork in de steel zit.

Raymond Dufour (Foto © Gonzo media)
Raymond Dufour bij een debat van de stichting Legalize! in 2003 (Foto © Gonzo media)

De Stichting Drugsbeleid werd in 1994 opgericht door een groep vrijwilligers met uiteenlopende maatschappelijke achtergronden en streeft naar regulering van de cannabisteelt voor coffeeshops en regulering van productie, verkoop en gebruik van de andere drugs. Voorzitter Raymond Dufour was te gast in de Tros Nieuwsshow naar aanleiding van het baanbrekende rapport van de Global Commission on Drug Policy, dat op 1 juni in in New York werd gepresenteerd.

Klik hier om het interview te beluisteren

Een aantal citaten:

Over het rapport van de Global Commission:
“Dit is een belangrijke doorbraak. Er is 12 jaar geleden, toen de VN een speciale top georganiseerd hadden om het drugsbeleid voor de komende 10 jaar af te spreken, ook een verklaring geweest van prominente figuren, maar die was veel voorzichtiger. Nu zeggen deze mensen: je moet gewoon erkennen dat de drugsoorlog een totale mislukking is en je moet overgaan op regulering van alle drugs. En je moet zorgen dat individuele landen een eigen beleid kunnen voeren, zodat we van elkaar kunnen leren.”

Raymond Dufour te gast bij de VOC, november 2010, links Myranda Bruin (© Gonzo media)
Raymond Dufour te gast bij de VOC, november 2010, links Myranda Bruin (© Gonzo media)

“Je kunt met de beste wil van de wereld deze mensen niet verslijten voor naïeve, wereldvreemde idealisten. Dit kan niet genegeerd worden. Je moet er wat mee doen, ook in de Nederlandse binnenlandse politiek.”

Over de lauwe reacties in Nederland:
“Dat is heel wonderlijk en dat speelt voortdurend in het drugsbeleid. Het drugsbeleid wordt zwaar onderschat, de gevolgen van de drugsoorlog worden niet gezien. Dat is heel vreemd. Laten we het even tot Nederland beperken: sinds de Opiumwet, dat is eind zestiger jaren ingevoerd, het verbod om drugs te produceren, te verkopen en in bezit te hebben, is er zich ook hier in Nederland een bijna ongemerkte, ongeziene, ongehoorde oorlog gaan ontwikkelen. Dat is de drugsoorlog. Dat is dus het totaal aan activiteiten van de misdaad om het drugsverbod te omzeilen en van de overheid om dat tegen te gaan.”

Massale politie-inval bij een woonwagenkamp in Eindhoven, 29 maart 2011. Ruim 100 ambtenaren troffen 0 planten aan (© Gonzo media)
Massale politie-inval bij een woonwagenkamp in Eindhoven, 29 maart 2011. Ruim 100 ambtenaren troffen 0 planten aan (© Gonzo media)

Over de drugsoorlog:
“Als je nou ziet wat die drugsoorlog heeft aangericht moet je twee dingen constateren. In de eerste plaats: om het drugsverbod echt effectief te laten zijn ten opzichte van de consumptie van drugs, moet je toch zeker 85, 90% van de drugs die op de markt komen in beslag weten te nemen. Dat is het doel. Wat doet de politie? Met een ongelofelijke inspanning, de helft van hun mankracht en middelen, krijgen ze niet meer dan 5 à 10% van de drugs te pakken. Dat is dus een totaal fiasco. En dat is andere landen exact hetzelfde. Maar het is veel erger dan een fiasco. Want de drugsoorlog is direct en indirect verantwoordelijk voor de helft van de totale criminaliteit in ons land. Dat is onvoorstelbaar. En dat wordt niet opgemerkt, noch door de politiek, noch door de media. Dat weten de verantwoordelijke ministers niet eens, die beseffen dat niet.”

Massale politie-inval bij een woonwagenkamp in Eindhoven, 29 maart 2011. Ruim honderd ambtenaren vonden uiteindelijk nul wietplanten. (© Gonzo media)
Politie-inval bij een woonwagenkamp in Eindhoven, 29 maart 2011 (© Gonzo media)

Over de drugsbrief van het kabinet:
“We hebben nu vorige week de drugsbrief van de regering gekregen. Wat gebeurt daarin? Het is een armetierig geschrift waarin als belangrijkste probleem van het drugsbeleid in ons land gesignaleerd wordt dat er overlast is van drugstoerisme. Hou me vast. Dat is natuurlijk een totale miskenning van de werkelijkheid. Als je het hebt over de helft van de totale criminaliteit in ons land: dat is wel wat meer dan overlast. Dat gaat van de directe criminaliteit, dealertjes, hennepplantages enzovoorts, tot indirecte gevolgen. En dan heb je het over onderlinge afrekeningen van drugsbendes, bedreigingen van burgemeesters, afpersing, infiltratie met drugsgeld binnen economische sectoren als onroerend goed handel, horeca enzovoort. Levensgevaarlijke zaken. En daar wordt met geen woord over gerept in die hele drugsbrief. Nee, overlast van drugstoerisme. Nou, daar hebben we helemaal niet zoveel overlast van. Dat is ook met andere middelen heel makkelijk oplosbaar. Nee, dit is de hoofdfocus van de regering, die doet daar flink mee en het zal de zaak alleen maar verergeren.”

Over coffeeshops:
“De coffeeshop is een werelddoorbraak. Er wordt hier een beetje schamper gedaan over de coffeeshop, ‘ja, dat is toch allemaal maar half werk’ enzovoorts, maar het is een werelddoorbraak. Want het is het sterkste bewijs dat de hele drugsoorlog niet nodig is. Je kunt hier als 18-jarige Nederlander gewoon je cannabis kopen in de coffeeshop. Wat is er gebeurd? Niet heel Nederland is aan de cannabis gekomen, niet heel Nederland is volgens de stepping stone theorie van soft naar hard drugs overgestapt, dat is helemaal niet gebeurd. Het gebruik van hennep en andere drugs ligt onder het Europese gemiddelde. Dat geldt ook voor verslaving aan drugs: wij liggen heel, heel laag.”

Ivo Opstelten spreekt een politiek café in Eindhoven toe op 28 februari 2011 (©Gonzo media)
Ivo Opstelten (VVD), minister van veiligheid en justitie (© Gonzo media)

Over politici en media:
“De coffeeshops worden met deze drugsbrief van de regering de nek omgedraaid, dat is gewoon het einde van de coffeeshop. Niemand zit daar op te wachten, gek genoeg. En waarom heeft de politiek  -en ook de media, hoor, laten we dat niet vergeten- waarom hebben die deze zaak niet opgepakt? Waarom is het niet zo dat wanneer een Opstelten of Teeven het heeft over de criminaliteit, dat er dan niet meteen gezegd wordt: ja, maar meneer, wat doet u dan aan de drugsoorlog? Die is verantwoordelijk voor de helft van de criminaliteit. Wat gaat u daar nou aan doen? Niks daarvan. Hij komt er mee weg en dat is een heel wonderlijke zaak.”

Over mogelijkheden voor regulering:
“Voor de cannabis is het heel simpel: je hoeft alleen maar de achterdeur van de coffeeshop te reguleren. De coffeeshop kan aan de voordeur verkopen, maar aan de achterdeur niet inkopen, wat natuurlijk bizar is. Dat regel je door een vergunningstelsel voor hennepkwekerijen. Doodsimpel, gemeenten willen het al jaren, de regering houdt het tegen. Het buitenland zou helemaal niet furieus reageren. Dat argument wordt wel steeds gebruikt, maar dat is het argument van kuddedieren die net zo willen zijn als de buitenlanders en die bang zijn om af te wijken uit de kudde. En die daarom zeggen: nee, nee, dat kan niet vanwege het buitenland.”

Beeld: VOC
Beeld: VOC

“Het buitenland is hoogst geïnteresseerd in die coffeeshop en ziet het voor wat het is: een enorm interessant experiment dat het failliet van de drugsoorlog aantoont. We zouden dit best als Nederland alleen kunnen doen. Het komt gewoon op politici met een beetje lef neer, die zeggen: luister eens even buitenland, jullie hebben met hetzelfde probleem te maken als wij, laat ons maar eens experimenteren, daar kunnen we allemaal van leren. En dan zal je zien dat er belangstelling komt, want het is helemaal niet zo dat het hele buitenland ons op de nek gaat springen als we dit doen. Absoluut niet. Je zit overal in de wereld met gigantische problemen.”

“We kunnen enorme bezuinigingen aanbrengen voor de Nederlandse samenleving als we dit doen. Dat gaat om miljarden. Eén à anderhalf miljard belasting per jaar, tien miljard minder lasten voor de samenleving omdat de criminaliteit met een derde afneemt en de handhavingskosten gaan met vier miljard naar beneden.”

“Als je praat over bezuinigingen, als je praat over het terugdringen van criminaliteit, de hoofdpunten van dit kabinet, dan moet je in de eerste plaats eens even gaan praten over de drugsoorlog. Dat is een enorm probleem en dat kunnen we binnen een jaar uit de wereld helpen.”

Zie ook: Global Commission on Drugs: ‘War on drugs has failed’, VOC Blog, 2 juni 2011

Over het rapport van de Global Commission on Drug Policy:

Dit is een belangrijke doorbraak. Er is twaalf jaar geleden, toen de Verenigde Naties een speciale top georganiseerd hadden om het drugsbeleid voor de komende tien jaar af te spreken, ook een verklaring geweest van prominente figuren, maar die was veel voorzichtiger. Nu zeggen deze mensen: je moet gewoon erkennen dat de drugsoorlog een totale mislukking is en je moet overgaan op regulering van alle drugs. En je moet zorgen dat individuele landen een eigen beleid kunnen voeren, zodat we van elkaar kunnen leren.”

Je kunt met de beste wil van de wereld deze mensen niet verslijten voor naïeve, wereldvreemde idealisten. Dit kan niet genegeerd worden. Je moet er wat mee doen, ook in de Nederlandse binnenlandse politiek.”

Over de lauwe reacties en beperkte aandacht in Nederland voor het rapport:

Dat is heel wonderlijk en dat speelt voortdurend in het drugsbeleid. Het drugsbeleid wordt zwaar onderschat, de gevolgen van de drugsoorlog worden niet gezien. En dat is heel vreemd. Laten we het even tot Nederland beperken: we hebben natuurlijk sinds de Opiumwet, dat is eind zestiger jaren ingevoerd, het verbod om drugs te produceren, te verkopen en in bezit te hebben, is er zich ook hier in Nederland een bijna ongemerkte, ongeziene, ongehoorde oorlog aan het ontwikkelen gegaan. Dat is de drugsoorlog, dat is dus het totaal aan activiteiten van de misdaad om het drugsverbod te omzeilen en van de overheid om dat tegen te gaan. Als je nou ziet wat die drugsoorlog heeft aangericht dan moet je twee dingen constateren. In de eerste plaats: om het drugsverbod echt effectief te laten zijn ten opzichte van de consumptie van drugs, moet je toch zeker 85, 90 procent van de drugs die op de markt komen in beslag weten te nemen. Dat is het doel. Wat doet de politie? Met een ongelofelijke inspanning, de helft van hun mankracht en middelen besteden ze eraan, krijgen ze niet meer dan vijf à tien procent van de drugs te pakken. Dat is dus een totaal fiasco. En dat is andere landen exact hetzelfde. Maar het is veel erger dan een fiasco. Want de drugsoorlog is direct en indirect verantwoordelijk voor de helft van de totale criminaliteit in ons land. Dat is onvoorstelbaar en dat wordt niet opgemerkt, noch door de politiek, noch ook door de media. Dat weten de verantwoordelijke ministers niet eens, die beseffen dat niet.”

Over de drugsbrief van het kabinet:

We hebben nu vorige week de drugsbrief van de regering gekregen. Wat gebeurt daarin? Het is een armetierig geschrift waarin als belangrijkste probleem van het drugsbeleid in ons land gesignaleerd wordt dat er overlast is van drugstoerisme. Hou me vast. Dat is natuurlijk een totale miskenning van de werkelijkheid. Als je het hebt over de helft van de totale criminaliteit in ons land: dat is wel wat meer dan overlast. Dat gaat van de directe criminaliteit, dat zijn dealertjes, hennepplantages enzovoorts, tot indirecte gevolgen. En dan heb je het overonderlinge afrekeningen van drugsbendes, bedreigingen van burgemeesters, afpersing, je hebt het over infiltratie met drugsgeld binnen economische sectoren als onroerend goed handel, horeca enzovoort. Levensgevaarlijke zaken. En daar wordt met geen woord over gerept in die hele drugsbrief. Nee, overlast van drugstoerisme. Nou, daar hebben we helemaal niet zoveel overlast van. Dat is ook met andere middelen heel makkelijk oplosbaar. Nee, dit is de hoofdfocus van de regering, die doet daar flink mee en het zal alleen maar de zaak verergeren.”

Over coffeeshops:

De coffeeshop is een werelddoorbraak. Er wordt hier een beetje schamper gedaan over de coffeeshop, ‘ja, dat is toch allemaal maar half werk’ enzovoorts, het is een werelddoorbraak. Want het is het sterkste bewijs dat de hele drugsoorlog niet nodig is. Je kunt hier als achttienjarige Nederlander gewoon je hennep, je cannabis kopen in de coffeeshop. Wat is er gebeurd? Niet heel Nederland is aan de cannabis gekomen, niet heel Nederland is volgens de Stepping Stone Theorie van soft naar hard drugs overgestapt, dat is helemaal niet gebeurd. Het gebruik van hennep en andere drugs ligt onder het Europese gemiddelde. Dat geldt ook voor verslaving aan drugs: wij liggen heel, heel laag.”

Over de toekomst:

De coffeeshops worden met deze drugsbrief van de regering de nek omgedraaid, dat is gewoon het einde van de coffeeshop. Niemand zit daar op te wachten, gek genoeg. En waarom heeft de politiek -en ook de media, hoor, laten we dat niet vergeten- waarom hebben die deze zaak niet opgepakt? Waarom is het niet zo dat wanneer een Opstelten of Teeven het heeft over de criminaliteit, dat er dan niet meteen gezegd wordt: ja, maar meneer, wat doet u dan aan de drugsoorlog? Die is verantwoordelijk voor de helft van de criminaliteit. Wat gaat u daar nou aan doen? Niks daarvan. Hij komt er mee weg en dat is een heel wonderlijke zaak.”

Over mogelijkheden voor regulering

Voor de cannabis is het heel simpel: je hoeft alleen maar de achterdeur van de coffeeshop te reguleren. De coffeeshop kan aan de voordeur verkopen, maar aan de achterdeur niet inkopen, wat natuurlijk bizar is. Dat regel je door een vergunningstelsel voor hennepkwekerijen. Doodsimpel, gemeenten willen het al jaren, de regering houdt het tegen. Het buitenland zou helemaal niet furieus reageren. Dat argument wordt wel steeds gebruikt, maar dat is het argument van kuddedieren die net zo willen zijn als de buitenlanders en die bang zijn om af te wijken uit de kudde. En die daarom zeggen: nee, nee, dat kan niet vanwege het buitenland. Het buitenland is hoogst geïnteresseerd in die coffeeshops en ziet het voor wat het is: een enorm interessant experiment dat het failliet van de drugsoorlog aantoont.”

We zouden dit best als Nederland alleen kunnen doen. Het komt gewoon op politici met een beetje lef neer, die gewoon zeggen: luister eens even buitenland, jullie hebben met hetzelfde probleem te maken als wij, laat ons maar eens experimenteren, daar kunnen we allemaal van leren. En dan zal je zien dat er belangstelling komt, want het is helemaal niet zo dat het hele buitenland ons op de nek gaat springen als we dit doen. Absoluut niet. Je zit overal in de wereld met gigantische problemen, we kunnen enorme bezuinigingen aanbrengen voor de Nederlandse samenleving als we dit doen. Dat gaat om miljarden. Een a anderhalf miljard belasting per jaar, tien miljard minder lasten voor de samenleving omdat de criminaliteit afneemt met een derde, de handhavingskosten gaan met vier miljard naar beneden.

Als je praat over bezuinigingen, als je praat over het terugdringen van criminaliteit, de hoofdpunten van dit kabinet, dan moet je in de eerste plaats eens even gaan praten over de drugsoorlog. Dat is een enorm probleem en dat kunnen we binnen een jaar uit de wereld helpen.”

Comment (1)

    Leave Your Comment

    Your email address will not be published.*