Ruim een jaar na invoering van het ingezetenencriterium zijn coffeeshoptoeristen nog steeds welkom in 85% van de coffeeshops. Vrijwel alle coffeeshopgemeenten ervaren het criterium als overbodig en handhaven het daarom niet. Dit blijkt uit nieuw onderzoek naar de handhaving van het coffeeshopbeleid in alle 103 coffeeshopgemeenten.
In een persbericht melden de onderzoekers, Maalsté, Huigen en Lallush, vandaag:
‘Op 1 januari 2013 is het ingezetenencriterium toegevoegd aan de landelijke gedoogcriteria voor coffeeshops. De minister van Justitie en Veiligheid stelt dat het ingezetenencriterium bij 90% van de coffeeshop-gemeenten onderdeel uitmaakt of binnenkort gaat uitmaken van het coffeeshopbeleid. De stelling suggereert dat het hier om een zinvolle en succesvolle maatregel gaat. Dit onderzoek laat zien dat het opnemen van deze maatregel in het lokale coffeeshopbeleid bij een belangrijk deel van de gemeenten uitsluitend gebeurde, omdat het vanuit ‘Den Haag’ is opgelegd. Voor veel gemeenten is het slechts een formaliteit. Een verplicht nummer. In praktijk blijkt het ingezetenencriterium een niet-werkend instrument. Daarmee krijgt de stelling van de minister een andere betekenis.
Behoefte aan lokaal maatwerk
Woensdag 19 februari vindt in de Tweede Kamer een drugsdebat plaats. Het onderzoek laat zien dat het vreemd is dat het ingezetenencriterium een landelijke richtlijn is. De problematiek die de richtlijn zou moeten oplossen is in het overgrote deel van de coffeeshopgemeenten niet aan de orde. Coffeeshopgemeenten hebben behoefte aan lokaal maatwerk. Dat komt bijvoorbeeld tot uiting in de wens van veel coffeeshopgemeenten om te mogen experimenteren met een regulering voor de achterdeur.
Betrouwbaar beeld
Om zicht te krijgen op de handhavingspraktijk van het coffeeshopbeleid is in november en december 2012 schriftelijke informatie hierover verzameld en bestudeerd. Daarnaast is in januari en februari 2014 een enquête afgenomen bij ambtenaren die het lokale coffeeshopbeleid in hun portefeuille hebben. De schriftelijke informatie heeft samen met de data van de enquête een betrouwbaar beeld opgeleverd van de handhavingspraktijk.’